به دست خود درختي مي نشانم
درخت”
“به دست خود درختي مي نشانم
به پايش جوي آبي مي كشانم
كمي تخم چمن بر روي خاكش
براي يادگاري مي فشانم
درختم كم كم آرد برگ و باري
بسازد بر سر خود شاخساري
چمن رويد درآنجا سبز و خرم
شود زير درختم سبزه زاري
به تابستان كه گرما رو نمايد
درختم چتر خود را مي گشايد
خنك ميسازد آنجا را ز سايه
دل هر رهگذر را مي ربايد
به پايش خسته اي بي حال و بي تاب
ميان روز گرمي مي رود خواب
شود بيدار و گويد اي كه اينجا
درختی کاشتی، روح تو شاداب
عباس یمینی شریف
