چنان دید گوینده یک شب بـه خوابکه یک جام می داشتی چون گلابدقــیـقــی ز جــایـی پــدیــد آمــدیبــران جــام مــی داســتــانـهـا زدیبــه فــردوســی آواز …
| چنان دید گوینده یک شب بـه خواب | که یک جام می داشتی چون گلاب |
| دقــیـقــی ز جــایـی پــدیــد آمــدی | بــران جــام مــی داســتــانـهـا زدی |
| بــه فــردوســی آواز دادی کـه مـی | مـخــور جــز بــر آیـیـن کــاوس کــی |
| که شاهی ز گیتی گزیدی که بخت | بــدو نـازد و لـشـگـر و تــاج و تــخـت |
| شـهنـشـاه مـحـمـود گـیرنـده شـهر | ز شـادی بـه هر کس رسـانیده بـهر |
| از امـروز تــا سـال هـشـتـاد و پــنـج | بــکـاهـدش رنـج و نـکـاهـدش گـنـج |
| ازیـن پـس بـه چـین انـدر آرد سـپـاه | هـمــه مـهـتــران بــرگــشــایـنـد راه |
| نبـایدش گـفـتـن کـسـی را درشـت | همه تـاج شـاهانش آمد بـه مشـت |
| بـدیـن نـامـه گـر چـنـد بـشـتـافـتـی | کـنـون هرچ جـسـتـی همـه یافـتـی |
| ازین بـاره من پـیش گـفـتـم سـخـن | سـخـن را نـیـامـد سـراسـر بـه بــن |
| ز گشتـاسپ و ارجاسپ بـیتی هزار | بـــگــفــتـــم ســرآمــد مــرا روزگــار |
| گـر آن مـایـه نـزد شـهـنـشـه رســد | روان مــن از خـــاک بـــر مــه رســد |
| کـنون من بـگویم سـخـن کو بـگفـت | منم زنده او گشـت بـا خـاک جـفـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
