ای کــیـنــه ور زمــانـه غــدار خــیـره ســاربــر خــیـره تــیـره کــرده بــه مـا بــر تــو روزگـارهـر هـفــتــه انــده دگــر آری بــه روی مــارنــجــ…
| ای کــیـنــه ور زمــانـه غــدار خــیـره ســار | بــر خــیـره تــیـره کــرده بــه مـا بــر تــو روزگـار |
| هـر هـفــتــه انــده دگــر آری بــه روی مــا | رنــجــی دگــر بــه هـر گــه در لــیـل و در نـهـار |
| یک روز راحـتـی و یکـی هفـتـه رنـج و غـم | یــک مــاه بـــرقــراری و یــک ســال بــی قــرار |
| بــر بــنـدگـان اگـر بــســتــیـزسـت کـار تــو | بــر خــواجــه عــمـیـد چــرایـی ســتــیـزه کــار |
| بـر نصر رسـتـم از چـه ستـمگار گشتـه ای | در مـهـتــری نـبــود ســتــمـگـر بــه هـیـچ کــار |
| آن بــوالـفـرج کـه داد جــهـان را ز غـم فـرج | اکـنـون هـم از جـهـان تــو بــرآری هـمـی دمـار |
| آن مهتـری که دسـتـش دریای قـلزم سـت | دریــا کـــنـــار مـــانــده او راســـت بـــر کـــنــار |
| ای چـون مـه چـهـارده در کـاهش و کـمـی | مــه را ز کــاســتــن نـبــود هـیـچ نـنـگ و عــار |
| مـاه ار همه تـمام نکـاهد هر آنچـه هسـت | آخـــر بــــرآیـــد از فـــلـــک از چــــه نـــزار و زار |
| آخـر فزون شـود که فزونی ز کاسـتـیسـت | وز پــســتــی آردش بــر بــلــنـدی ده و چــهـار |
| جــویــی کــه آب رفــتــه بــود روزی انــدرو | آخــــر هـــم انـــدرو کــــنـــد آن آب رهـــگـــذار |
| این گردش فلک نه همه بر نحوست است | آخــر ســعــادتــیـســت در ایـن اخــتــر و مــدار |
| آخــر بـــه کــام دل بـــرســی و هــوای دل | آخـــر زمــانــه بـــا تـــو کــنــد بـــاز افــتـــخـــار |
| ای روزگـار خـواجـه اگر خـواجـه جـو شـدی | بــــاز آی بـــاز خـــواجـــه و او را بـــه پـــای دار |
| دانـی کــه کــامـگـارتــر از تــو نـبــود کــس | در مــرتــبــت زهــر کــه صــغــارنــد و از کــبــار |
| خـارا خـمـیـر گـشـت بـه فـرمـان او هـمـی | ســهـمــش پــدیـد کــرد ز دریـا هـمـی غــبــار |
| عـدلـش همی بـشـسـت ز دندان مار زهر | فضلش همی برست گل از خاک خشت و خار |
| ای رای تــو بــر اســب زمـانـه سـوار نـیـک | هـر چــنـد خــود زمـانـه بــه مـا بــود بــر سـوار |
| از فـــر و از ســـعـــادت انـــدر دیــار هــنــد | فـرشـی فـکنده ای تـو کـس از جـود پـود و تـار |
| امـیـد مـا هـمـه بــه هـمـان روزگـار تـسـت | یـــارب تــــمـــام کـــن تـــو امـــیـــد امـــیـــدوار |
| هر چـند بـارهای گران بـر زمین بـسیسـت | آخـر چــو حــلـم تــو نـکـشـیـدسـت هـیـچ بــار |
| آمــــد گــــه بـــــرآمــــدن آفــــتـــــاب تــــو | تــا کــی ز بـــام صــبــح بــرآیــد ز کــوهــســار |
| ناگه شـعـاع روی تـو بـدرخـشـد ای عـمید | خــشـنـود گـردد از تــو هـمـه مـلـک هـوشـیـار |
| ای آنــکــه از نــکــویـی و از نــام نـیـک تــو | بـس مرد شـوربـخـت کـه گشـتـسـت بـخـتـیار |
| ای دسـتــگـیـر شـاعـر مـمـدوح بــا فـتــوح | ای حــق شـنـاس مـهـتــر و حــقـدار حــقـگـزار |
| دانی کـه بـنده را بـر تـو حـق خـدمـتـسـت | آن خــدمـتــی کـه مـانـد ز مـن تــا گـه شــمـار |
| از بــنــده یـادگــار جــهـان مــانـد مــدح تــو | هـرگــز مــبــاد از تــو جــهــان مــانــده یـادگــار |
| از غـلـظـتـی و وصـلـت غـلظـت همی کـند | مــــر را بــــزرگ و نــــکــــو نــــام و نــــامــــدار |
| انـدیـشــه بــرات دهـی چــون نـداشــتــی | دادی بــه بــنـده صـلـت و شـد کـار چـون نـگـار |
| شـرح بــرات بـنـده بـه بـوبـکـر گـفـتـه شـد | طوسی که نیسـتـش بـه نیشابـور و طوس یار |
| تــا آب و آتــش آیــد پــیــدا هــمــی ز ابـــر | تـــا خـــاک را غـــبــــار بــــود ابــــر را بــــخـــار |
| عز و بـقات بـاد و سرت سبـز و تـن درست | دلـشــاد و شــادکـام و تــن آبــاد و شــادخــوار |
| مسـپـار دل بـه انده و گـیتـی همی سـپـر | مـگـذر تـو از جـهان و جـهان خـوش همی گـذار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
