ای خـواجـه بـوالفـرج نکنی یاد منتــا شــاد گـردد ایـن دل نـاشـاد مـندانـی کـه هـســت بــنـده آزاد تــوهر کـس که هسـت بـنده و آزاد مننـازم بـدانـکـه هس…
| ای خـواجـه بـوالفـرج نکنی یاد من | تــا شــاد گـردد ایـن دل نـاشـاد مـن |
| دانـی کـه هـســت بــنـده آزاد تــو | هر کـس که هسـت بـنده و آزاد من |
| نـازم بـدانـکـه هسـتـم شـاگـرد تـو | شـادم بـدانکه هسـتـی اسـتـاد من |
| ای رونـی ای کـه طـرفـه بــغـدادی | دارد نـشـســتــگـاه تــو بــغـداد مـن |
| مانا نه آگـهی تـو کـه بـاران اشـگ | از تـن هـمـی بــشـویـد بــنـیـاد مـن |
| در کوره ای ز آتـش غم یافته ست | نـرم آهـن اسـت گـویـی پــولـاد مـن |
| نزدیک و دوربـینی که خـاص و عام | فــریــاد گــر بـــرفــت ز فــریــاد مــن |
| پـنجاه و پـنج وعده درین سال شد | کــز هـیـچ گــونـه نــاگــذرد داد مــن |
| بــنـشــاد روزگــار و انــدر نـشــانـد | در عاج سفته و سفته شمشاد من |
| ران هـزبــر لـقــمـه کـنـد رنـگ مـن | مـغـز عـقـاب طـعـمـه کـند خـاد مـن |
| چون باد و آب در که و دشت اوفتد | تــیــغ چــو آب و آب چــون بــاد مــن |
| بـا گیتـی اسـتـوار کنم کار خـویش | گـر بــخــت اســتــوار کــنـد لـاد مـن |
| از روزگــار بـــاز نــخــواهــم شــدن | تـــا روزگـــار مــی بـــدهــد داد مــن |
| هیچـم مکن فرامشم از یاد خویش | زیـرا کـه نـه فــرامـشــی از یـاد مـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
