بهناز سمیعی نژاد – یک_زن_که_خیالات_خودش_را_بسراید

یک تجربه ی تلخ؛ رسیدن به تباهیست!
یک حادثه ی آخر خط بودن واهیست
یک لحظه ی بیهوده ی روییدن در عشق
یک حوضچه ی خشک پر از حسرت ماهیست
یک قاعده ی طرد شده در همه ی عمر
یک لذت بی حاصل و انبوه گناهیست
یک ذهن پر از وسوسه یا خاطر ناشاد
یک مشت گره کرده به هر آدم ناهیست
یک پای پر از تاول و احساس تکیده
یک چشم بیابان زده و غرق سیاهیست
یک عمر به راه آمدنت تا ته این راه
یک همسفر بی نفس مانده به راهیست
یک روز و یک عمر و یک درصد ناچیز
یک چند حیاتی که چنین لایتناهیست
یک شاه که سردرگم اطوار تو سرباز
یک خاطر دلخسته که در چنگ سپاهیست
یک زن که خیالات خودش را بسراید
یک دوست ترین خاطر شادی که بخواهیست
#بهناز_سمیعی_نژاد
۹۶/۰۳/۰۳
#بداهه