قلم را در هوای تازه ای باید بغلطانم
و لای دفتر شعرم گل واژه بخشکانم
و لای دفتر شعرم گل واژه بخشکانم
نوازش کن مشامم را ،به عطری تازه محتاج است
هوای دوست دارم ها دل انگیزست می دانم
برای مختصات دل که بی اندازه می گیرد
بهانه را بخندانم به پایش دل برقصانم
از آن روزی که دلگیری شده جویای احوالم
غزل می گویم و گاهی قلم با عشق می رانم
به جای غوطه خوردن ها میان این همه واژه
به روی عشق بازی ها گل بوسه بچسبانم
ببندم خاطرات تلخ و شیرین قدیمی را
بدون هیچ دلگیری جهانم را بچرخانم
#بهناز_سمیعی_نژاد
۹۶/۰۹/۰۹
شاعر بهناز سمیعی نژاد
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو