قالب شعر: غزل

گرچه شد آتش خموش اما چه سود؟
آتش دل شعله ور شد،ای خدا رسمش نبود

سوختیم از دوردست،اما تو غرق آتشی
ما شدیم دلسوخته اما سوخت آنجا هرچه بود

تازه فهمیدیم فرق “سوختن” با “سوختن”
دودشد،پرپرشد این بندر…سزاوارش نبود

آب را دشمن به آتش گفته اند از روزگار
پس بُوَد آن کار دشمن آنچه را بودو نبود