برکه ماه باز

منصور یال وردی

میکده تازه می کند فلسفه نیاز را
تا که خمار میکنی دیده نیمه باز را

شور ببین و ناز را ، بسته زبان ساز را
رقص تو زنده کرده این قطعه دلنواز را

تار به تار موی تو ، چنگ زده به روی تو
زخمه نزن ، غلاف کن خنجر فتنه ساز را

گرچه زبان گرفته ام ،راز نگفته گفته ام
کاش که بسته بودم این چشم زبان دراز را

نیست گناه توبه گر ، توبه شکسته باز اگر
سوی خودت کشانده ای قبله جانماز را

خسته و پر شکسته ام، سنگ زدی٬ نشسته ام
سنگ به هم نمی زند ، برکه ماه باز را

بی خبر از عقاب ها ، در گذر از غراب ها
مثل من و تو می شود ، زاغ اگر که باز را…

#منصور_یال_وردی

بخش غزل | پایگاه  خبری شاعر

منبع: سایت شعر ایران