جانـــــــــم پُر از شرر شده،جانم بدونِ تو
اُفتاده از تپـــــــــش ضــــــربانم بدونِ تو
قلبــــــــــم شکسته و نفَسم بند آمدست
در حـــــــــــالِ مُردنم! به گمانم بدونِ تو
چندیست شاخه را خبری از بــهار نیست
پیوسته در مسیرِ خــــــــــــزانم بدونِ تو
یک لحظه زنـــــــــدگی نتوانی بدونِ من
از خویش! خویشتن برهــــــانم بدونِ تو
هر لحظه هر دمی به خــــــداوندِ مهربان
ســـــــــــوگند می خورم نگرانم بدونِ تو
بارانِ گـــــــریه همدمِ شب هایِ من شده
ایــــــــــــــن حادثه بُریده اَمانم بدونِ تو
شعر: حمیدرضا احمدی