مــرد بـــایــد کــه جـــگــر ســوخـــتـــه چـــنــدان بـــودانــه هــمــانــا کــه چــنــیـن مــرد فــراوان بــودا***کــــار چــــون بـــــســــتــــ…
مــرد بـــایــد کــه جـــگــر ســوخـــتـــه چـــنــدان بـــودا | نــه هــمــانــا کــه چــنــیـن مــرد فــراوان بــودا |
*** | |
کــــار چــــون بـــــســــتــــه شــــود بــــگــــشــــایــــدا | وز پــــــس هـــــر غـــــم طــــــرب افـــــزایـــــدا |
*** | |
خــــــــداونـــــــدا بــــــــگـــــــردانـــــــی بــــــــلـــــــا را | ز آفـــــتـــــهـــــا نـــــگـــــه داری تــــــو مـــــا را |
بـــــه حـــــق هــــر دو گـــــیــــســـــوی مــــحـــــمــــد | زبــــــون گـــــردان زبــــــردســـــتـــــان مـــــا را |
*** | |
نـــســــیـــمــــا جــــانــــب بــــســــتــــان گــــذر کــــن | بــــگــــو آن نـــازنـــیـــن شــــمـــشــــاد مـــا را |
بــــــه تــــــشـــــریـــــف قـــــدوم خــــــود زمـــــانـــــی | مـــــشـــــرف کـــــن خــــــراب آبــــــاد مـــــا را |
*** | |
چــــــــون مــــــــرا دیـــــــدی تــــــــو او را دیـــــــده ای | چـــــون ورا دیــــدی تـــــو دیــــدی مـــــر مــــرا |
*** | |
گـــر مــن ایــن دوســـتـــی تـــو بـــبـــرم تـــا لــب گــور | بــزنــم نــعــره ولــیــکــن ز تــو بــیــنــم هــنــرا |
*** | |
گـــرفـــت خـــواهـــم زلـــفـــیـــن عـــنـــبــــریـــن تــــرا | بــه بــوسـه نـقـش کـنـم بــرگ یـاسـمـیـن تــرا |
هــر آن زمــیــن کــه تـــو یــک ره بـــرو قــدم بـــنــهــی | هــزار ســـجـــده بـــرم خـــاک آن زمــیــن تـــرا |
هـــزار بــــوســـه دهـــم بــــر ســـخـــای نـــامـــه تــــو | اگـــر بـــبـــیــنــم بـــر مـــهــر او نــگـــیــن تـــرا |
بـــه تــیــغ هــنــدی گــو دســت مــن جــدا بـــکــنــنــد | اگـــر بـــگـــیـــرم روزی مـــن آســـتـــیـــن تـــرا |
اگــر چــه خــامــش مــردم کــه شــعــر بـــایــد گــفــت | زبــــان مـــن بــــه روی گــــردد آفــــریـــن تــــرا |
*** | |
در شـــب تـــاریــک بـــرداری نــقـــاب از روی خـــویــش | مـــرد نـــابـــیــنــا بـــبـــیــنــد بـــازیــابـــد راه را |
طــاقــت پـــنــجـــاه روزم نــیــســـت تـــا بـــیــنــم تـــرا | دلــبــرا شــاهــا ازیـن پــنــجــه بــیـفــگــن آه را |
پــنــج و پــنــجــاهـم نــبــایـد هـم کــنـون خــواهـم تــرا | اعـجــمـی ام مـی نـدانـم مـن بــن و بــنـگـاه را |
*** | |
هر کـسـی مـحـراب کـردسـت آفـتـاب و سـنـگ و چـوب | مـن کــنـون مـحــراب کــردم آن نـگـاریـن روی را |
*** | |
بــا عــاشــقــان نـشــیـن و هـمــه عــاشــقــی گــزیـن | بــا هـر کـه نـیـسـت عـاشـق کـم کـن قـریـنـیـا |
بــــاشـــد گـــه وصـــال بــــبــــیـــنـــنـــد روی دوســـت | تـــو نــیــز در مـــیــانــه ایــشـــان بـــبـــیــنــیــا |
*** | |
آتــــش نـــمـــرود هـــرگـــز پــــور آذر را نـــســــوخــــت | پـور آذر پیش ازین آتش چو خاکستر شده است |
تــا بــدیـن آتــش نـســوزی تــو یـقـیـن صــافــی نـه ای | خـواه گو دیوانه خوانی خواه گویی بـیهده است |
*** | |
ای دریـغـا جــان قـدســی کـز هـمـه پــوشــیـده اســت | بس که دیدست روی او یا نام او بشنیده است |
هــر کــه بــیـنــد در زمــان آن حــســن او کــافــر شــود | ای دریغـا کین شـریعـت کـفـر ما بـبـریده اسـت |
کـون و کـان بــر هـم زن و از خـود بـرون شـو یـک رهـی | کین چنین جان را خدا از دو جهان بـگزیده است |
*** | |
امـــروز بــــهـــر حــــالـــی بــــغــــداد بــــخــــاراســــت | کـجــا مـیـر خـراسـانـسـت پــیـروزی آنـجـاسـت |
ســـاقـــی تـــو بـــده بــــاده و مـــطـــرب تـــو بـــزن رود | تــا مـی خــورم امـروز کـه وقـت طـرب مـاســت |
مـی هـسـت و درم هـسـت و بـت لـالـه رخـان هـسـت | غـم نیسـت و گر هسـت نصـیب دل اعـداسـت |
*** | |
هــر آن دلــی کــه تـــرا، ســیــدی بـــدان نــظــرســـت | خـطـر گـرفـت اگـرچـه حـقـیر و بـی خـطـرسـت |
*** | |
اگـــرچــــه خــــرد یـــکـــی شــــاخــــک گـــیـــاه بــــود | کــه تــو بــدو نـگـری زاد ســر و غــاتــفــرســت |
هــر آن دلــی کــه نــهــفــتــســت زیـر هــفــت زمــیـن | کـه تـو بــدو نـگـری هـمـتـش ز عـرش بــرسـت |
*** | |
صــاحـــب خـــبـــران دارم آنــجـــا کــه تـــو هــســتـــی | یـک دم زدن از حـال تـو غـافـل نـیم ای دوسـت |
*** | |
ای تــــرک جــــان نـــکـــرده و جــــانـــانـــت آرزوســــت | زنــــار نـــابــــریـــده و ایـــمــــانـــت آرزوســــت |
در هـــیـــچ وقــــت خــــدمــــت مــــردی نــــکــــرده ای | و آنگـه نـشـسـتـه صـحـبـت مـردانـت آرزوسـت |
*** | |
رنــــج مــــردم ز پــــیـــشــــی و بــــیـــشــــیـــســــت | راحــــت و ایـــمــــنـــی ز درویـــشــــیـــســــت |
بـــــر گــــزیــــن زیــــن جـــــهــــان یــــکــــی و بـــــس | گــرت بـــا دانــش و خـــرد خـــویــشـــیــســـت |
*** | |
از دوســــت پــــیـــام آمـــد کــــاراســــتــــه کـــن کـــار | مـــهـــر دل پـــیــش آر و فـــضـــول از ره بـــردار |
ایــــــــــنــــــــــســـــــــــت شــــــــــریــــــــــعــــــــــت | ایــــــــنــــــــســـــــــت طـــــــــریــــــــقــــــــت |
*** | |
ای روی تـــــــو چــــــو روز دلــــــیــــــل مــــــوحــــــدان | وی مـوی تــو چـنـان چـو شـب مـلـحـد از لـحـد |
ای مــن مــقــدم از هــمــه عـــشـــاق چـــون تـــویــی | مــر حـــســـن را مــقــدم چـــون از کــلــام قــد |
مـکــی بــه کــعــبــه فــخــر کــنـد مــصــریـان بــه نـیـل | تــرسـا بــه اسـقـف و عـلـوی بــه افـتــخـار جـد |
فــخــر رهــی بــدان دو ســیـه چــشــمــکــان تــســت | کـــامـــد پـــدیـــد زیــر نـــقـــاب از بـــر دو خـــد |
*** | |
از دوســــت بــــه هــــر چــــیـــز چــــرا بــــایــــدت آزرد | کـین عـیش چـنین بـاشـد گـه شـادی و گه درد |
گــر خـــوار کـــنــد مــهــتـــر خـــواری نــکـــنــد عـــیــب | چـــون بـــاز نــوازد شــود آن داغ جـــفــا ســـرد |
صـــد نــیــک بـــه یــک بـــد نــتـــوان کـــرد فـــرامـــوش | گــر خــار بــر انـدیـشــی خــرمـا نـتــوان خــورد |
او خـــشــم هــمــی گــیــرد تـــو عــذر هــمــی خـــواه | هــر روز بــه نــو یـار دگــر مــی نــتــوان نــکــرد |
*** | |
آری چـــنــیــن کـــنــنــد کـــریــمـــان کـــه شـــاه کـــرد | ســوی رهـی بــچــشــم بــزرگــی نـگــاه کــرد |
*** | |
هـــــر آن شـــــمـــــعـــــی کـــــه ایـــــزد بـــــرفـــــروزد | کــســی کــش پــف کــنـد ســبــلـت بــســوزد |
*** | |
بـــرون ز گــوشــه بــهــشــت بـــریــن ســقــر بـــاشــد | فـزون ز تــوشـه شـکـر مـعـده بــار خــر بــاشـد |
هــــر آنــــکــــه تــــوشــــه روزی و گــــوشــــه ای دارد | بــه راسـتــی مـلـک مـلـک بــحــر و بــر بــاشـد |
زیــــادت از ســــرت ار یــــک کــــلــــه بــــدســــت آری | بــه خــاکـپــای قـنـاعــت کـه درد ســر بــاشــد |
*** | |
عـــاشــــقـــی خــــواهـــی کـــه تــــا پــــایـــان بــــری | بــس کــه بـــپــســنــدیــد بـــایــد نــاپــســنــد |
زشـــــت بــــــایـــــد دیـــــد و انـــــگـــــاریـــــد خـــــوب | زهـــر بــــایـــد خــــورد و انـــگــــاریـــد قــــنــــد |
تــــوســــنــــی کــــردم نــــدانــــســــتــــم هــــمــــی | کــز کــشــیــدن ســخـــت تـــر گــردد کــمــنــد |
*** | |
بـــا خـــلــق هــر کـــرم کــه کـــنــد هــم خـــدا کـــنــد | بــاشــد کــه نـاگـهـی نـگـهـی هـم بــمـا کــنـد |
*** | |
مـــرا تـــو راحـــت جـــانـــی مـــعـــایــنـــه نـــه خـــبـــر | کــرا مــعــایـنــه آمــد خــبــر چــه ســود کــنــد |
*** | |
هــیــچ صــورتـــگــر بـــصــد ســـال از بـــدایــع وزنــگــار | آن نـدانـد کــرد و نـتــوانـد کــه یـک بــاران کــنـد |
*** | |
او دریــــن فـــــکـــــر تـــــا بـــــه مـــــا چـــــه کـــــنــــد | مـــا دریـــن فــــکــــر تــــا خــــدا چــــه کـــنـــد |
مــــــا دل آســــــوده تـــــــا خــــــدا چــــــه کــــــنــــــد | خــواجـــه در حــیــلــه تـــا بـــه مــا چــه کــنــد |
*** | |
بـــزیــر قـــبـــه تـــقـــدیــس مــســـت مــســـتـــانــنــد | کـه هـر چـه هـسـت هـمـه صـورت خـدا دانـنـد |
*** | |
کــــار هـــمــــه راســــت چــــنــــانــــکــــه بــــبــــایـــد | حـــال شــادیــســـت شــاد بـــاشــی شــایــد |
انــــــــده و انــــــــدیـــــــشــــــــه را دراز چــــــــه داری | دولــت تــو خــود هــمــان کــنــد کــه بـــبـــایــد |
رای وزیــــــران تـــــــرا بـــــــه کـــــــار نـــــــیــــــایــــــد | هـر چــه صــوابــســت بــخــت خــود فــرمــایـد |
چـــــرخ نـــــیـــــارد بـــــدیـــــل تـــــو ز خـــــلـــــایـــــق | وانـــکـــه تــــرا زاد نـــیـــز چـــون تــــو نـــزایـــد |
ایـــــزد هـــــرگــــــز دری نــــــبــــــنــــــدد بــــــر تــــــو | تـــا صــد دیــگــر بـــه بـــهــتـــری نــگــشــایــد |
*** | |
خــوش آیــد او را چـــون مــن بـــنــاخــوشــی بـــاشــم | مـرا کـه خــوشــی او بــود نـاخــوشـی شــایـد |
مـــرا چـــو گـــریـــان بـــیـــنـــد بــــخـــنـــدد از شـــادی | مـرا چــو کـاســتــه بــیـنـد کـرشــمـه بــفــزایـد |
*** | |
هــــر بــــاد کــــه از ســــوی بــــخــــارا بــــمــــن آیــــد | بــا بــوی گـل و مـشـک و نـسـیـم ســمـن آیـد |
بــــر هــــر زن و هــــر مــــرد کــــجــــا بــــروزد آن بــــاد | گــویــی مــگــر آن بــاد هــمــی از خــتــن آیــد |
نــی نــی ز خــتـــن بـــاد چــنــان خــوش نــوزد هــیــچ | کــان بــاد هــمــی از بــر مــعــشــوق مــن آیـد |
هــر شـــب نــگـــرانــم بـــه یــمـــن تـــا تـــو بـــر آیــی | زیـرا کــه ســهــیـلــی و ســهـیـل از یـمــن آیـد |
کــوشــم کــه بـــپــوشــم صــنــمــا نــام تــو از خــلــق | تـــا نـــام تـــو کـــم در دهـــن انـــجـــمـــن آیــد |
بــا هــر کــه ســخــن گــویـم اگــر خــواهـم و گــر نــی | اول ســـخــــنـــم نـــام تــــو انـــدر دهـــن آیـــد |
*** | |
بـــده تـــو بـــار خـــدایــا دریــن خـــجـــســتـــه ســفــر | هــزار نــصــرة و شــادی هــزار فــتــح و ظــفــر |
بـــه حـــق چـــار مــحـــمــد بـــه حـــق چـــار عـــلـــی | بـدو حـسـن بـه حـسـین و بـه موسی و جـعفر |
*** | |
چـــیــســـت ازیــن خـــوبـــتـــر در هــمـــه آفـــاق کـــار | دوسـت بـه نـزدیـک دوسـت یـار بـه نـزدیـک یـار |
دوســـت بـــر دوســـت رفـــت یـــار بـــه نـــزدیــک یـــار | خـوشـتـر ازین در جـهان هیچ نـبـوده اسـت کـار |
*** | |
خــــوبــــتــــر انـــدر جــــهـــان ازیـــن چــــه بــــود کـــار | دوســـت بــــر دوســـت رفـــت و یـــار بـــر یـــار |
آن هــــمــــه انــــدوه بــــود و ایـــن هـــمــــه شــــادی | آن هــمــه گــفــتــار بــود و ایــن هــمــه کــردار |
*** | |
دوســـــت بــــــر دوســـــت رفـــــت یـــــار بــــــر یـــــار | خــوشــتــر ازیـن هـیـچ در جــهــان نــبــود کــار |
*** | |
حــــق تــــعـــالـــی کـــه مـــالـــک الـــمـــلـــکـــســـت | لـــیـــس فـــی الـــمـــلـــک غـــیـــره مـــالـــک |
بــــــــرســــــــانـــــــد بــــــــیـــــــک دگــــــــر مـــــــا را | انـــــــــه قـــــــــادر عـــــــــلـــــــــی ذلـــــــــک |
*** | |
مـــعـــدن شـــادیــســـت ایــن مــعـــدن جـــود و کـــرم | قــبــلــه مــا روی یـار قــبــلــه هـر کــس حــرم |
*** | |
دریـــــغـــــم آیـــــد خـــــوانـــــدن گـــــزاف وار دو نـــــام | بـــزرگـــوار دو نـــام از گـــزاف خـــوانـــدن عـــام |
یــکــی کــه خـــوبـــان را یــکــســـره نــکــو خـــوانــنــد | دگـر کــه عــاشــق گـویـنـد عــاشــقــان را نـام |
دریـــغـــم آیـــد چــــون مـــر تــــرا نـــکـــو خــــوانـــنـــد | دریـغــم آیــد چــون بــر رهــیــت عــاشــق نــام |
*** | |
نـظــری فــگــن بــه حــالــم کــه ز دســت رفــت کــارم | بـه کـسـم مکـن حـواله که بـجـز تـو کـس ندارم |
تــو چــو صــاحــب عــطــایـی طــلــب مــنــســت از تــو | چو تو غالبی بـهر کس به تو خویش می سپارم |
*** | |
بـــــوالــــعــــجـــــب یــــاری ای یــــار خــــراســــانــــی | بـــنــده بـــوالــعــجـــبـــی هــای خـــراســانــم |
*** | |
هــمــه جـــمــال تـــو بـــیــنــم چـــو دیــده بـــاز کــنــم | هــمــه تــنــم دل گــردد کــه بـــا تــو راز کــنــم |
حــــرام دارم بــــا دیــــگــــران ســــخــــن گــــفــــتــــن | کــجـــا حــدیــث تـــو آمــد ســخــن دراز کــنــم |
*** | |
مــدتــی هـســت کــه مــا از خــم وحــدت مــســتــیـم | شـیـشـه کـثـرت این طـایـفـه را بـشـکـسـتـیـم |
ایـنــکــه گــویـنــد فــنــا هــســت غــلــط مــیــگــویـنــد | تـا خـدا هسـت درین مـعـرکـه مـا هم هسـتـیم |
*** | |
بــس کـه جـسـتـم تـا بــیـابــم مـن از آن دلـبــر نـشـان | تـا گـمـان اندر یقـین گـم شـد یقـین اندر گـمـان |
تــا کـه مـی جــســتــم نـدیـدم تــا بــدیـدم گـم شــدم | گـم شـده گـم کـرده را هرگـز کـجـا یابـد نشـان |
در خـــیــال مـــن نــیــامـــد در یــقـــیــنــم هــم نــبـــود | بــی نـشــانـی کـه صـواب آیـد ازو دادن نـشـان |
چــنــد گــاهــی عــاشــقــی بــرزیــدم و پــنــداشــتــم | خـویشـتـن شـهره بـکرده کو چـنین و من چـنان |
در حــقــیـقــت چــون بــدیـدم زو خــیـالــی هـم نــبــود | عاشق و معشوق من بـودم بـبـین این داستـان |
*** | |
تــــعــــویـــذ گـــشــــت خــــوی بــــدان روی خــــوب را | ورنـه بــه چــشــم بــد بــخــورنـدیـش مـردمـان |
*** | |
تــو چــنــانـی کــه تــرا بــخــت چــنــانـســت و چــنــان | مـن چـنینم کـه مـرا بـخـت چـنینـسـت و چـنین |
*** | |
بــا عــاشــقــان نـشــیـن و هـمــه عــاشــقــی گــزیـن | بـا هر که نیسـت عاشـق کم گوی و کم نشین |
بـــاشـــد کــه در وصـــال تـــو بـــیــنــنــد روی دوســـت | تــو نــیــز در مــیــانــه ایـشــان نــه ای بــبــیـن |
*** | |
تـــــــــــــــــــــــرا روی زرد و مـــــــــــــــــــــــرا روی زرد | تــــو از مـــهـــر و مـــاه و مـــن از مـــهـــر مـــاه |
*** | |
بـــــر فـــــلـــــک بـــــر دو مــــرد پـــــیــــشـــــه ورنــــد | آن یــــــکــــــی درزی آن دگــــــر جـــــــولــــــاه |
ایـــــن نـــــدوزد مــــــگــــــر قــــــبــــــای مــــــلــــــوک | و آن نـــبــــافــــد مـــگـــر گـــلـــیـــم ســــیـــاه |
*** | |
مـــــا و هــــمـــــیــــن دوغ وا و تـــــرب و تـــــریــــنـــــه | پــــخــــتــــه امــــروز یـــا ز بــــاقــــی دیـــنــــه |
عـــــــز ولـــــــایــــــت بـــــــه ذل عـــــــزل نــــــیــــــرزد | گـــرچـــه تـــرا نـــور حـــاج تـــا بـــه مـــدیــنـــه |
*** | |
حــال عــالــم ســر بـــســر پــرســیــدم از فــرزانــه ای | گفـت: یا خـاکیسـت یا بـادیسـت یا افسـانه ای |
گـفــتــمـش، آن کـس کـه او انـدر طــلـب پــویـان بــود؟ | گـفـت: یـا کـوریسـت یـا کـریسـت یا دیوانـه ای |
گـفـتـمش: احـوال عـمر مـا چـه بـاشـد عـمر چـیسـت؟ | گفت: یا بـرقیسـت یا شـمعیسـت یا پـروانه ای |
بـــر مــثـــال قــطـــره بـــرفـــســـت در فــصـــل تـــمــوز | هـیچ عـاقـل در چـنـین جـاگـاه سـازد خـانـه ای |
یــا مــثـــال ســیــل خـــانــســت آب در فــصــل بـــهــار | هـیـچ زیرک در چـنـین مـنـزل فـشـانـد دانـه ای |
فــیـلــســوفــی گــفــت: انــدر جــانــب هـنــدوســتــان | حـکـمـتـی دیـدم نـوشـتـه بـر در بـت خـانـه ای |
گفتم: آن حکمت چه حکمت بود؟ گفت: این حکمتست | آدمی را سـنگ و شیشه چـرخ چـون دیوانه ای |
نــعــمــت دنــیــا و دنــیــا نــزد حــق بــیــگــانــه اســت | هـیـچ عـاقـل مـهـر ورزد بـا چـنـین بـیگـانـه ای؟ |
*** | |
ای بـــــــار خــــــدا بـــــــه حــــــق هــــــســــــتـــــــی | شــــش چــــیـــز مــــرا مــــدد فــــرســــتــــی |
ایـــــــمـــــــان و امـــــــان و تــــــــن درســــــــتــــــــی | فــــــتــــــح و فــــــرج و فـــــراخ دســــــتــــــی |
*** | |
ای ســــاقــــی پــــیـــش آر ز ســــرمــــایـــه شــــادی | زان مـی کـه هـمـی تــابــد چـون تــاج قـبــادی |
زان بـــاده کــه بـــا بـــوی گــل و گــونــه لــعـــلــســـت | قــفـــل در کــرمــســـت و کــلــیــد در شـــادی |
*** | |
ایـا بــر جــان مــا مــاهــر چــو بــر شــطــرنــج اهــوازی | چـو ما را شـاه مات آید تـرا سـپـری شـود بـازی |
*** | |
تـــــــنــــــگ دلــــــی نــــــی و دل تــــــنــــــگ نــــــی | تـــــنــــگـــــدلـــــان را بـــــر مــــا رنــــگ نــــی |
*** | |
صــاحـــب خـــبـــران دارم آنــجـــا کــه تـــو هــســتـــی | یـا جـمـلـه مـرا هـسـتـی یا عـهـد شـکـسـتـی |
*** | |
یــک دم زدن از حـــال تـــو غـــافــل نــیــم ای دوســـت | صـاحـب خـبــران دارم آنـجــا کـه تــو هـسـتــی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج