ای شــمــع چــگــل دوش در ایـوان کــه بــودیوی سرو روان دی بـگلسـتـان که بـودیوی آیـت رحــمــت کــه کــســت شــرح نـدانـدکـی بـود نـزول تـو و در شـان …
| ای شــمــع چــگــل دوش در ایـوان کــه بــودی | وی سرو روان دی بـگلسـتـان که بـودی |
| وی آیـت رحــمــت کــه کــســت شــرح نـدانـد | کـی بـود نـزول تـو و در شـان کـه بـودی |
| چـون صـبــح بــرآمـد بــه سـر بــام کـه رفـتــی | چون شام در آمد بـشبـستان که بـودی |
| کین بـر کـه کـشـیدی و کـمان بـر کـه گشـادی | قلب که شکسـتـی و بـمیدان که بـودی |
| ای کـــام روانـــم لـــب چـــون آب حـــیـــاتــــت | در ظلمت شب چشمه حیوان که بودی |
| دیشب که مرا جان و دل از داغ تو می سوخت | آرام دل و آرزوی جـــــان کـــــه بـــــودی |
| بـرطرف چـمن بـلبـل خـوش خـوان که گشـتـی | درصحـن گلستـان گل خـندان که بـودی |
| تــا از دل و جـان زان تـو گـشـتـیـم چـو خـواجـو | آخـر بـنگوئی کـه تـو خـود زان که بـودی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
