ای رفته پـیش چشمه نوش تـو آب میچشم تو مست خواب و تو مست و خراب میفـرخـنـده روز آنـکـه بـروی تـو هر دمـشطــالــع شــود ز مــطــلــع جــام آفــتــاب مــ…
ای رفته پـیش چشمه نوش تـو آب می | چشم تو مست خواب و تو مست و خراب می |
فـرخـنـده روز آنـکـه بـروی تـو هر دمـش | طــالــع شــود ز مــطــلــع جــام آفــتــاب مــی |
اکـنون کـه بـاد صـبـح گـشـاید نقـاب گل | آب فــســـرده را ز چـــه ســـازی نــقــاب مــی |
تـا کـی کـنـم ز دیده مـی لـعـل در قـدح | از گـــوهــر قـــدح بـــنــمــا لـــعـــل نــاب مــی |
حاجت بـشمع نیست که بـزم معاشران | روشــن بــود بــتــیـره شــب از مـاهـتــاب مـی |
هر چـند گفتـه اند حکیمان که نافعست | مـــحـــروریـــان آتـــش غـــم را لـــعـــاب مـــی |
سـاقـی ز دور مـا قـدحـی چـند در گـذار | کــز بــســکـه آتــشــســت نـداریـم تــاب مـی |
چـشمم نگر ز شوق تـو قائم مقام جـام | اشــکـم بــبــیـن ز لـعـل تــو نـایـب مـنـاب مـی |
خواجو که هست بر در میخانه خاک راه | بــا او مـگــوی هـیـچ ســخــن جــز زبــاب مـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج