ایمان کاظمی (متخلص به ایمان) – انتظار باران

دود است و غبار و ماه قهر و دل من
در حسرت روی بدر تابان تا کی

آبان چو گذشت و آذر هم از پی آن
داد از ستم و فخر زمستان تا کی

دلخوش به نسیم زنده رودیم و فغان
پژمردن امّید سپاهان تا کی

خشکیده لب مُلک و مکان در پی آب
الغوث در انتظار باران تا کی

طوفان شن و زلزله و سیل مهیب
تحریم مدام حیّ سبحان تا کی

چوپان چو شود دزد و برَد بره ز ما
فریاد عبث ز مکر گرگان تا کی

لیلا به هوس فروخت تن هایی خویش
مجنون پی نان خسته و نالان تا کی

تسبیح و ردا و زهد آلوده به مکر
طنازی و رقص بت پرستان تا کی

گه تلخک شاهیم و گهی پیرو شیخ
یا رب طلب فکرَت رخشان تا کی

طفلیم و قدم هاست بجا در ره عشق
آزردن طفل این دبستان تا کی

«ایمان» چه نشسته ای و گوئی تا چند
دیوان لطیف و شعر سوزان تا کی

برخیز و بزن جامی و جوشان شو چو می
خاموش چو تفتان به بیابان تا کی