همه جا صدای غربت همه درهوای غربت
تن داغ گونه هایم پر بوسه های غربت
منم ان شکسته گلدان که هنوز سبز سبزم
به امید دست گرمی شدم اشنای غربت
پرم از خیال رفتن چه توان نوشت جز غم
بنشین به بام قلبم چو ستاره های غربت
چودر این زمانه رسمست که نام میپرستند
منم ان سوار گمنام ز ژرفنای غربت
به صفیر باد پیچید صدای ناله ی شب
شب وصد ترانه دردل شب وهای های غربت
به نماز سبز پیچک به قنوت پاک دریا
که بهانه میفروشم سر کوچه های غربت
من ونی دویار دیرین من وعشق مانده ازهم
بزن ای نی ان نوایی که دهد صدای غربت
به کجا دوان بنالد دل بی ستاره ی من
که زلال اشک چندی شده پابه پای غربت
به غرورمان قسم تا دل عاشقم نمیرد
به ترانه نقش مستی بکشم به جای غربت
تن داغ گونه هایم پر بوسه های غربت
منم ان شکسته گلدان که هنوز سبز سبزم
به امید دست گرمی شدم اشنای غربت
پرم از خیال رفتن چه توان نوشت جز غم
بنشین به بام قلبم چو ستاره های غربت
چودر این زمانه رسمست که نام میپرستند
منم ان سوار گمنام ز ژرفنای غربت
به صفیر باد پیچید صدای ناله ی شب
شب وصد ترانه دردل شب وهای های غربت
به نماز سبز پیچک به قنوت پاک دریا
که بهانه میفروشم سر کوچه های غربت
من ونی دویار دیرین من وعشق مانده ازهم
بزن ای نی ان نوایی که دهد صدای غربت
به کجا دوان بنالد دل بی ستاره ی من
که زلال اشک چندی شده پابه پای غربت
به غرورمان قسم تا دل عاشقم نمیرد
به ترانه نقش مستی بکشم به جای غربت
شاعر اکرم راستگویان تهرانی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
