دیریست به رنگ خواب عادت کردیم
چون برکه به شکل اب عادت کردیم
ما منتظران غرقه در رود زمان
برسایه ی این سراب عادت کردیم
انقدر زمانه سردو صدرنگ شده است
باواژه ی اجتناب عادت کردیم
درعین سپیده چشمها رابستیم
برفرقت افتاب عادت کردیم
ای کعبه عاشقان ندانم زچه روست
با خواندن قبله یاب عادت کردیم!!
ای دل من وتو دیر زمانیست دگر
باحالت التهاب عادت کردیم
با جوهره ی درون جهان پیش نرفت
ناچار به اکتساب عادت کردیم
هرپرسش ما همیشه بی پاسخ ماند
باپرسش بی جواب عادت کردیم
برروی همه نقاب دیدیم ودگر
با داشتن نقاب عادت کردیم
دنیا همه پوچ است وخرابست ولیک
دیگر به همین خراب عادت کردیم
سیمرغ فقط قصه ی مابود ولی
با باور هرکتاب عادت کردیم
ای قاصدک عاطفه باز ای وببین
بادوستی حباب عادت کردیم
تا عادت ما نواده ی تکرارست
مانیز به شعر ناب عادت کردیم
چون برکه به شکل اب عادت کردیم
ما منتظران غرقه در رود زمان
برسایه ی این سراب عادت کردیم
انقدر زمانه سردو صدرنگ شده است
باواژه ی اجتناب عادت کردیم
درعین سپیده چشمها رابستیم
برفرقت افتاب عادت کردیم
ای کعبه عاشقان ندانم زچه روست
با خواندن قبله یاب عادت کردیم!!
ای دل من وتو دیر زمانیست دگر
باحالت التهاب عادت کردیم
با جوهره ی درون جهان پیش نرفت
ناچار به اکتساب عادت کردیم
هرپرسش ما همیشه بی پاسخ ماند
باپرسش بی جواب عادت کردیم
برروی همه نقاب دیدیم ودگر
با داشتن نقاب عادت کردیم
دنیا همه پوچ است وخرابست ولیک
دیگر به همین خراب عادت کردیم
سیمرغ فقط قصه ی مابود ولی
با باور هرکتاب عادت کردیم
ای قاصدک عاطفه باز ای وببین
بادوستی حباب عادت کردیم
تا عادت ما نواده ی تکرارست
مانیز به شعر ناب عادت کردیم
شاعر اکرم راستگویان تهرانی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
