امیرپیام نجفی زاده – تو ماه منی

من عاشق و عارف شده ام در طلب تو
یا رب! نکنـد، یار کنـد قصـدِ جدایـی

من باز نشینم سـر راهت هماننـدِ گذشته
دل شور زند بهر نگاهت، نکند دیر بیایی!

تو هاتف و دریا دلی و بس که بزرگی
رخصت بده تا من کنمت عشق، گدایی

تو نقطه‌ی اوجی، همانی که دلم خواست
مغـرورم و از خواستنت نیست، اِبایی

چون ماهی سرگشته دچارست به دریا
دردِ منـی و غیـرِ تـوأم نیست دوایـی

در جانِ من از مهر مخوان، مهر تو هستی
لطف و کَرَمت ناب بُود، جـود و سخـایی

آواز هَــزار، قُمـریِ شیرین شکـری تـو
زیبـا صنمی، سوسنی و شـور و صفایی

تو ماه منی، ماه تر از تو دگری نیست
من برکه ام و فـروغِ تو، اوجِ رهایـی

امیرپیام نجفی زاده