امیرابوالفضل عباسیان ((امیر)) – مدارِ زندگانی

آسمانش هم زمانیست با دلم لج کرده است
سالها درشوق باران ،ای دریغ ازیک نمی

گرسلامی برلب آریم هرکه را از روی حُبّ
نیست پیدا برجوابش قامتی اندک خمی

درمدارِ زندگانی بخت با ما یار نیست
زندگی گوئی ندارد تحفه ای جز ماتمی

عاشقانِ آب شبنم گفته اند افزون بُود
کی کنند امّا نظربر چشم پر از شبنمی ؟!

در قیود رنج و محنت سر به زانوییم ما
گشته غافل ، بی خبرازحال ما یک عالمی

دادِ ما بین از نداری گوش عالم آه کر
می شود از نو ببیند چشم دنیا حاتمی ؟