الکس رفیعی – قلب و قلم

ویران شده از جور و ستم خانه قلبم
بشکسته ز بیداد تو پیمانه قلبم
رفتم به دل قلب خودم گفت که بنویس
فریاد بزن ، داد زِ دُردانه قلبم
قلب و قلمم هردو ببستند وشکستند
پَر زَد دل من از دلِ کاشانه ی قلبم
وقتی زِ تَنی قلب گرفتند، چه مانَد
کردند مرا از خود و بیگانه ز قلبم
ویرانه شدم من ز خرافات و زِ بیداد
حیران شدم از خواهش دیوانه قلبم
شمعِ تنِ من سوخته و نور فشانده
با عشق به پرواز و به پروانه قلبم
جان در طلب راحت و آسایش یاران
با جان و دل و همت جانانه قلبم
دُر و گهری نیست به جز ارزشِ انسان
زین روست منم عاشقِ افسانه قلبم
“افشان” سخن از مهربگفت ازتَهِ قلبش
از عطرِ دل انگیز و زِ گلخانه قلبم
دوشنبه دوم مرداد ماه 1396 ، برابر25 ژوییه 2017
“افشان”