اعظم سعادتمند
آماده ام غزل غزل افسونگری کنم
با خط و خال شعر ترم دلبری کنم
چون قله های برفی البرز باشم و
بر سبزه زار دامنه ها برتری کنم
می رقصم آنچنان که پری در مسیر باد
تا دختران سر به هوا را جری کنم
آوازهای دشتی گیسوی خویش را
سخت است پای بسته ی این روسری کنم
از آب های وحشی آزادم و مخواه
از رودخانه های تو فرمانبری کنم
با باد می روم که بپیچم درون تو
در پهنه ی وسیع تو نیلوفری کنم
بعد از عروسکی که در آغوش داشتم
در حق کودکان جهان مادری کنم
———————————————–
من و هراس سقوط از فراز جاذبه ها
که راه می روم از روی تیزی لبه ها
شنیدنی است کشیشی که اعتراف کند
شنیدنی تر از آن اعتراف راهبه ها
مرا به قطب خودت قطب عشق می بردی
مخالف جهت بادها و عقربه ها
حساب کردم از این عشق سودها ببرم
غلط از آب در آمد ولی محاسبه ها
و اعتماد به عشقت نتیجه اش این شد
زنی رها شده ام در هجوم شائبه ها
