از این بازیِ دنیا خسته ام من
چو مرغی بال و پَر بشکسته ام من
چو مرغی بال و پَر بشکسته ام من
شب و روزم شده آه و غم و درد
به سوگ آرزو بنشسته ام من
چو مجنون مانده ام بین دوراهی
به فردای دگر دل بسته ام من
گُل و بلبل سیه پوشند و خاموش
ز زندانِ وجودم رسته ام من
اگر خورشید بر جانم بتابد
به درگاهش چو یک وارسته ام من
گمان کردم که تنها و غریبم
ولی دیدم میان دسته ام من
صدای مُشکنانی شعر گشته
لبانم را ز شکوه بسته ام من
سروده اصغراسلامی مُشکنانی
روستای مشکنان85کیلومتری اصفهان*نائین
شاعر اصغراسلامی مشکنانی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو