ارمان ضیایی فر – یار پنهانی

دلداده و شیدا شده، از خود بی خود
لحظه ها در دل و جانش آرزوها کردیم

بی آنکه بفهمد همه جانم شده بود
دلکی بود که ما پنهانی یارش کردیم

خبری دست به دست آمد از خنده او
خنده با جمع که ما سخت گناهش کردیم

گفتم هرچه که باشد حرف دل را بزنم
حرف عشق گفته، پریشانش کردیم

گفت دیر آمدی و در دل ما جایی بود
روز ها پس زدی، تا جای پایش کردیم

جمله ای گفت، دل را به چه داغی انداخت
“روز و شب ما به وصالت آرزو ها کردیم”

باورم نیست که آتش به دل ما زد و رفت
ما که”عمری به خطا، دوست خطابش”کردیم