مگر دلبر …
مگر دلبر ؛ تو نشنیدی فغانم
زعشقت آتشی دادی بجانم
بکن دیوانه ام ؛ رسوا ی رسوا
بصحرا من خودم را میرسانم
شدم چون سیل ازباران عشقت
به بحر عاشقانت بین روانم
ندیدم یار شیرینم بصورت
شدم فرهاد کوهت ده نشانم
نخواهم تیشه ای مژگان چشمم
به مژگان کوه را باخاک مانم
یقین بابای من عاشق نبوده
بیک گندم فروخته آن مکانم
تو ای معشوق من آگاه هستی
بشکرت همچنان عاجز بمانم
ولیکن دل شده سرشار عشقت
خوشا وقتی به عشقت جان فشانم
چرا لیلا شکسته ظرف مجنون
مرا دل بشکن ای آرام جانم
زخاکم بوی عشقت باز آید
عجین شد عشق تو در استخوانم
چنان موسی شبان گشتم شعیبت
منم (گمنام) نورت ده نشانم
پنچشبه ششم مهر نود شش.
شاعر احمد رشیدی مقدم
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
