منم یک کوه ..
منم یک کوه میخی در زمینم
بیاید سیل باران از جبینم
بشوید دامنم از خار و خاشاک
همی کوهی چنان هم آتشینم
چنان در استقامت بی نظیرم
زمین را فرض انگشتر نگینم
درونم غارها بسیار باشد
فرودی بهر جبریل امینم
مرا فخری عبادتگاه بودم
عبادتگاه ختم المرسلینم
شدم یک وعدگاهی بهر موسی
تجلی گاه نوری از یقینم
اگر قرآن نشد نازل بسویم (1)
بخواست خالقم درجا متینم
شدم شرطی برای عشق فرهاد
زند تیشه به قلب نازنینم
کشیدم سر بسوی آسمانها
یکی معیار بهر فاتحینم
بلندایم عقاب هم لانه سازد
گهی جائی برای انگبینم
بنام قاف هم افسانه هستم
به نزد خالقم کم ؛ کمترینم
لبت (گمنام) از گفتار بربند
نگاهی کن به رب العالمینم
(1) آیه بیست یکم سوره حشر
دوشنبه ششم آذر نود شش.
شاعر احمد رشیدی مقدم
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
