احمد رشیدی مقدم – خوش آن

خوش آن آهو که صیادش تو باشی
شود شیرین و فرهادش تو باشی

نشیند سایه ای ازشاخ شمشاد
زبیخ شاخه شمشادش تو باشی

بدل مهری رسد اورا بناگه
بچشم بیند که مهردادش توباشی

براه عشق چون سر میدهد او
برد لذّت که جلّادش تو باشی

بسازد چون کمینگاهی زعشقش
شود ثابت که مرصادش تو باشی

ترنم عادتش گردد همیشه
تمامی ذکر اورادش تو باشی

شود گم کرده راهی در بیابان
نمایان راه و ارشادش تو باشی

فنون عشق بازی یاد گیرد
چو خوش باشد که استادش تو باشی

کشد ازسینه اش سوزنده فریاد
هدف ازسوز فریادش تو باشی

دل (گمنام) گردد شاد بسیار
سبب ساز دل شادش تو باشی
دوشنبه هیجدهم دی نود شش.