مرغ دلم باز هوایش رضا(ع)
پر بکشد سوی رضا(ع) در هوا
گرچه به مشهد نبود جسم من
دردل من عشق رضا(ع) شد نما
روح مرا در حرمش باز بین
طوف کنم دور ضریح در هوا
دست کشم روی ضریحش بسی
چشم گشودم بکلام خدا
اوج بگیرم که به بینم تمام
دور ضریح نقش شده هل اتا
خیل ملایک همه با احترام
جلوه خاصی همه شان پر گشا
عطر ضریحش بمشامم رسد
هست یقین بوی شه کربلا
بیرق مشکی بحرم نصب شد
ماه محرم شده ماهی عزا
گرچه رضا(ع) کشته انگور کین
شاه شهیدان سرش از تن جدا
صحن جوادش بزدم سر همی
هست شعار از قمر نینوا
یاد زمعصومه(س) کنم لحظه ای
گشته به زینب همه جا هم نوا
عزم سفر کرده بشام خراب
گریه طفلان بلند ؛ وا ابا !
حال هوایش همه جا سوک هست
صحن رواقش همه ماتمسرا
اشک بریزند همه خادمین
چونکه عزای پسر مرتضی(ع)
آه زدل میکشه گمنام هم
عشق رضا(ع) دردل او باصفا .
دوشنبه سوم مهر چهارم محرم.
شاعر احمد رشیدی مقدم
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
