احمد رشیدی مقدم – اگر بچشم … !

اگر بچشم من آید رخِ ندیده دوست
بچشم ؛ طاق دو ابرو چنان خمیده دوست

بباغ عشق اگر لحظه ای اجازه دهد
به لوح دل بکشم سرو قد کشیده دوست

هزار نقش به گلبرگ عشق منقوش است
هزار دل ببرد همچو نقش شیده دوست

قلم بدست بگیرم جمال یار کشم
به ثبت هم برسانم درآن جریده دوست

کتاب عشق اگر خواندش ؛ بُوَد مشکل
ورق زنم که ببینم رخِ حمیده دوست

خوشا دمی که بباغش دهد مرا راهی
یقین نصیب کند میوه رسیده دوست

اگر که اشک بدامن زیاد میریزد
دمی که یاد شود مهر ناعدیده دوست

رفیق مونس گمنام هر کجا باشد
بدام عشق کشاند دلِ رمیده دوست
سه شنبه بیست چهارم اسفند نود پنج .