تــا ســمـو ســر بــرآوریـد از دشـتگشـت زنگار گون همه لب کـشـتهر یکـی کـاردی ز خـوان بـرداشـتتـا پـزند از سـمو طـعامک چـاشـت***نـیـســت فـکـری بــه غـ…
| تــا ســمـو ســر بــرآوریـد از دشـت | گشـت زنگار گون همه لب کـشـت |
| هر یکـی کـاردی ز خـوان بـرداشـت | تـا پـزند از سـمو طـعامک چـاشـت |
| *** | |
| نـیـســت فـکـری بــه غـیـر یـار مـرا | عـشـق شــد در جــهـان فـیـار مـرا |
| *** | |
| زرع و ذرع از بـهار شد چـو بـهشـت | زرع کشتست و ذرع گوشه کشت |
| *** | |
| اشــتــر گـرســنـه کـســیـمـه بــرد | کـی شـکـوهد ز خـار؟ چـیره خـورد |
| *** | |
| هــر کــرا راهــبـــر زغـــن بـــاشـــد | گـــذر او بـــه مـــرغـــزن بــــاشـــد |
| *** | |
| دیـوه هـر چــنـد کـابــرشــم بــکـنـد | هرچـه آن بـیشـتـر بـه خـویش تـند |
| *** | |
| گاو مسـکـین ز کـید دمنه چـه دید؟ | وز بـــد زاغ بـــوم را چــه رســیــد؟ |
| *** | |
| دور مـانـد از سـرای خـویش و تـبـار | نـسـری سـاخـت بـر سـر کـهسـار |
| *** | |
| گــرچــه نـامـردمـســت آن نـاکــس | نــشــود ســیــر ازو دلــم یــرگــس |
| *** | |
| دخـت کـسـری ز نـسـل کـیـکـاوس | درسـتــی نـام، نـغـز چــون طـاوس |
| *** | |
| تبـر از بـس که زد بـه دشمن کوس | سـرخ شـد همچـو لالکـای خـروس |
| *** | |
| آن کـه از این سـخـن شـنـید ارزش | بــاز پــیـش آر، تــا کــنــد پــژهــش |
| *** | |
| خـویشتـن پـاک دار و بـی پـرخـاش | هیچ کس را مبـاش عـاشـق غاش |
| *** | |
| خـویـشـتـن پـاک دار بــی پـرخـاش | رو بـــه آغــاش انــدرون مــخــراش |
| *** | |
| خـویش بـیگـانـه گـردد از پـی دیش | خـواهـی آن روز مـزد کـمـتـر دیـش |
| *** | |
| از بزرگی که هستی، ای خشنوک | چــاکـرت بــر کـتــف نـهـد دفــنـوک |
| *** | |
| از تـــو خــالــی نــگــارخــانــه جــم | فــرش دیـبــا فـگـنـده بــر بــجــکـم |
| *** | |
| مـن چـنـین زار ازان جـمـاش شـدم | هـمـچــو آتــش مـیـان داش شـدم |
| *** | |
| مــن چــنـان زار ازان جــمــاش درم | هــمــچــو آتــش مــیــان داش درم |
| *** | |
| جـان تـرنـجـیـده و شـکـسـتـه دلـم | گـویی از غـم هـمـی فـرو گـسـلـم |
| *** | |
| بــاد بــر تــو مــبــارک و خــنـشــان | جـشـن نوروز و گـوسـپـنـد کـشـان |
| *** | |
| بــودنـی بــود، مــی بــیـار اکــنــون | رطل پـرکن ، مگوی بـیش سـخـون |
| *** | |
| چــون نــهــاد او پــهــنــد را نــیـکــو | قـــیــد شـــد در پـــهـــنـــد او آهــو |
| *** | |
| چـون بـه بــانـگ آمـد از هـوا بـخـنـو | می خـور و بـانگ رود و چـنگ شـنو |
| *** | |
| از شـبـسـتـان بـبـشـکـم آمد شـاه | گشـت بـشـکم ز دلبـران چـون ماه |
| *** | |
| ریش و سـبـلت همی خـضاب کنی | خـویشـتـن را هـمـی عـذاب کـنـی |
| *** | |
| آن که نشـک آفـرید و سـرو سـهی | وان کـه بــیـد آفـریـد و نـار و بــهـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
