تا کی اسیر جهلی در این وجود و هستی
چشمت بر مقام است در عین خود پرستی
یارب چگونه گردد جسمت جدا از ان که
تو عاشق مقامی جز ان چه می پرستی
اموز رمز جان را از خالقت که بنوشت
اسپرم کوچکی تو در بارگاه هستی
ایینه دار گشتی جز خود کسی نبینی
رو در درون و حق بین گر با خدا نشستی
از نرگس وجودت صد بهره گیر نادان
بر جاه و مال دنیا کم کن دراز دستی
عشقت بدل بگویدعاشق به خالقت شو
افسوس مست و مغروراز بسکه خود پرستی
دنیای تو نیرزد زیراکه هست فانی
ای عاشق فنایت تا کی دنیا پرستی
چشمت بر مقام است در عین خود پرستی
یارب چگونه گردد جسمت جدا از ان که
تو عاشق مقامی جز ان چه می پرستی
اموز رمز جان را از خالقت که بنوشت
اسپرم کوچکی تو در بارگاه هستی
ایینه دار گشتی جز خود کسی نبینی
رو در درون و حق بین گر با خدا نشستی
از نرگس وجودت صد بهره گیر نادان
بر جاه و مال دنیا کم کن دراز دستی
عشقت بدل بگویدعاشق به خالقت شو
افسوس مست و مغروراز بسکه خود پرستی
دنیای تو نیرزد زیراکه هست فانی
ای عاشق فنایت تا کی دنیا پرستی
شاعر ابراهیم گرجی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
