ابراهیم حسینی – مطرب هرجایی

خوش با شررت شعله ، می رقصد و پروانه،
در بزم چنین شمعی رقصان چنین باید..

لبخندِ یکی غنچه با اشکِ شب و باران،
ریزان به هر لاله ، خندان چنین باید..

بر یاسمن و نرگس، آن ابرو بهارانت ،
خندان همی گریند، گریان چنین باید..

معشوقه اگر گوید معشوق همان پوید،
معمارِ ازل گفتا ، پویان چنین باید..

در میکده و دیرت هشیار نمی بینی،
دستور بُوَد مستی،فرمان چنین باید..

زین ساغر و زان ساقی، زنهارکه این یاغی،
ویرانه اگر بینی ، ویران چنین باید..

شیدای زلیخایی؛ بیتی غزل آرایی،
حنّانه ی تو آن چاه، حنّان چنین باید..

منصور اگر حلّاج،در باور آن علّاج،
بر دارِ ولیعهدی، پیمان چنین باید..

پنهان به طوافِ تو پیدا نمی بیند،
دیوانه نهان بیند ،کتمان چنین باید..

ای مطرب هرجایی ، گر در تو نبگشایی،
از پنجره می آیند، مهمان چنین باید..

حاشا که مگرسوزد،بی عشق تو ابراهیم،
آتشکده یِ پندار،سوزان چنین باید..
______________________
29 آبان نود و چهار