بسم الله الرحمن الرحیمالــهــی کــمــال الــهــی تــوراســتجــمــال جــهـان پــادشــاهـی تــوراســتجــمـال تــو از وســع بــیـنـش بــرونکــــمــــال ا…
| بسم الله الرحمن الرحیم | |
| الــهــی کــمــال الــهــی تــوراســت | جــمــال جــهـان پــادشــاهـی تــوراســت |
| جــمـال تــو از وســع بــیـنـش بــرون | کــــمــــال از حــــد آفــــریـــنـــش فــــزون |
| بــلـنـدی و پــسـتــی نـخـوانـم تــو را | مـــقـــیــد بـــه ایــنـــهـــا نـــدانـــم تـــو را |
| نـه تـنـهـا بـلـنـدی و پـسـتـی تـویـی | که هسـتـی ده هسـت و هسـتـی تـویی |
| تـویی جـملـه و غـیر تـو هیچ نیسـت | درین نـکـتـه یـک مـو خـم و پـیـچ نـیـسـت |
| چـو بـیرونی از عـقـل و وهم و قـیاس | تــو را چــون شــنــاســم مــن نـاشــنـاس |
| وز آن رو کـه پــیـدا و پــنـهـان تــویـی | بــه هـر چـه افـتــدم چـشـم دل آن تـویـی |
| جهان نیست جز ساده وش نامه ای | بــر او صــنــع تــو حــرفــکــش خــامــه ای |
| خـرد هست ازان نامه حـرف نخـست | کــه دیــبــاچــه نــامــه زان شــد درســت |
| بــــود آخـــریـــن حـــرف ازان آدمـــی | بــر او خــتــم شــد مــنــصــب خــاتــمــی |
| ز آغــاز ایــن نــامــه تـــا خــتــم کــار | گـــر آرد یــکـــی نـــامـــجـــو در شـــمـــار |
| هـمـه دفـتـر فـضـل و انـعـام تـوسـت | مــفــصــل شــده نـســخــه نـام تــوســت |
| نـگـویم کـه نـامـت هـزار و یکـیـسـت | کــه بـــا آن هــزاران هــزار انــدکــیــســت |
| بــهـشــت اســت مـنـزلـگـه زیـرکـی | کـه کـوشــد در احــصــای صــد کـم یـکـی |
| بـجـنبـان بـدین سـبـحـه انگشت من | وزآن مــهــره گــردان قــوی پـــشــت مــن |
| بـود در رهت سـبـحـه خـوانی سپـهر | کــه گــردد از مــهــره ســان مــاه و مــهـر |
| بـه تـسبـیح خـوانی تـو می خوانیش | از آنـــســـت ایــن مـــهـــره گـــردانـــیــش |
| طـبــایـع کـه بـا یـکـدگـر جـنـگـی انـد | ز تـــدبـــیــر تـــو رو بـــه یــکــرنــگــی انــد |
| ز تــوســت آب بــا آتــش آمــیـخــتــه | ز تـــــو خـــــاک در بـــــاد آویـــــخـــــتـــــه |
| شـد از صـلـح ایشـان درین کـهنه دیر | بــســی خــیـر ظــاهـر کــه الــصــح خــیـر |
| ازان صـلـح کـانـهـا پـر از گـوهر اسـت | زمـــیـــن پـــر درخـــتـــان بـــار آور اســـت |
| وز آنـــســـت در جـــانــور زنـــدگـــی | پـــس از زنــدگـــی وصـــف پـــایــنــدگــی |
| وز آنـــســـت در آدمـــی دیـــن و داد | ز دانــش بـــه هــر کــار بـــنــد و گــشـــاد |
| تـویـی کـز تـو کـس را نـبـاشـد گـزیـر | در افــتــادگــی هــا تــویــی دســتــگــیــر |
| نـدارم ز کــس دســتــگــیـری هـوس | ز دســت تــو مــی آیــد ایــن کــار و بــس |
| ز تـو گـر فـزایش و گـر کـاهش اسـت | نه چون فیض خورشید بی خواهش است |
| بــدانـی و خــواهـی و آنــگــه کــنـی | بــه قــانــون حــکــمــت بــه آن ره کــنــی |
| عـبــث را دریـن کـارگـه راه نـیـســت | ولـی هـر ســر از هـر ســر آگـاه نـیـســت |
| بــه مـا اخـتــیـاری کـه دادی بــه کـار | نــــدادی در آن اخــــتــــیـــار اخــــتــــیـــار |
| چـو سر رشتـه کار در دست تـوست | کـنـنـده بــه هـر کـار پــابــســت تــوســت |
| ســـزد گـــر ز حـــیـــرت بـــرآریــم دم | چــو مــخــتــار بــاشــیـم و مــجــبــور هـم |
| فلک بـا همه صـیت و طـاق و طـرنب | نــجــنــبــد ز جــا تــا نــگــویــی بــجــنــب |
| اگـر بـی تـو مـوری بــجـنـبــد ز جـای | در آن جــنــبــش او هــم بــود یـک خــدای |
| ز شـرکـت زنـد در جـهان خـواجـه دم | وگــر خـــود شــریــک اســـت در یــک درم |
| بـدیـن عـوی آن کـو کـشـد سـر ز راه | دو شـــاخـــش نــهــد شـــحـــنــه لــاالــه |
| نشـسـتـه سـت در طـبـع هر زیرکی | کـــه دارد دو گـــیـــتــــی مؤثــــر یـــکـــی |
| یکـی جـوی جـامی دو جـویی مـکـن | بـــه مــیــدان وحـــدت دو گــویــی مــکــن |
| یکـی اصـل جـمـعـیـت و زنـدگـیسـت | دویـی تــخــم مـرگ و پــراکــنـدگــیـســت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
