آبان طاهری – چراغان شب چشمت

پر و بالم کبود از تو چو یک مرداب نیلوفر
پریده رنگ پروانه در ایوان شب چشمت

لبت دریای انگور است و آغوشت شفای جان
تب میخانه ها دارد بهاران شب چشمت

نشسته روی بام تو، کبوترهای شعر من
هزاران دانه میریزد ز دامان شب چشمت

پری وارانه تصویر تو در آیینه میرقصد
همه چشمان آیینه پریشان شب چشمت

دوباره نم نم باران و شاعرهای سرگردان
خیابان غزل پوش و گل افشان شب چشمت

ببین شکرانه میخواهد گذار از فصل بی برگی
درخت پربهار من، به قربان شب چشمت
آبان طاهری